Δήλωση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά για τον Άγιο Καλλίνικο Μητροπολίτη Εδέσσης

Στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ και στον δημοσιογράφο Απόστολο Σπύρου μίλησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς για τον νέο Άγιο της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας.

Ο Άγιος Καλλίνικος καταγόταν από τα Σιταράλωνα Θέρμου και υπηρέτησε την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας ως λαϊκός Γραμματεύς και ως Πρωτοσύγκελλος μέχρι την εκλογή του σε Μητροπολίτη Εδέσσης.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στις αναμνήσεις που είχε από τον Άγιο τόσο όταν ήταν λαϊκός, όσο και όταν έγινε κληρικός.

Ολόκληρη η δήλωση του Σεβασμιωτάτου είναι η ακόλουθη.

Δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, γιατί με αξίωσε να γνωρίσω από κοντά και να ωφεληθώ, τον ήδη αγιοκαταταγέντα Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικο (Πούλο), τον άγιο, πλέον, Καλλίνικο.

Γεννήθηκε στο χωρίο Σιταράλωνα της επαρχίας Τριχωνίδος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Ανατράφηκε και διακόνησε στην αγιοτόκο Ιερά Μητρόπολί μας και χάρισε και σε εμάς παράδειγμα αγιασμένο και ωφέλεια πνευματική.

Ως νέος υπήρξε ένας αληθινός «παιδαριογέρων». Σεμνός, ολιγόλογος, πανέξυπνος, δυναμικός, φιλόπονος, σώφρων, και «διδακτικός». Σε όλες τις βαθμίδες των σπουδών του ήταν άριστος.

Υπηρέτησε ως στρατιώτης στο Αγρίνιο. Ήταν συνεπέστατος στα στρατιωτικά του καθήκοντα, αλλά ταυτόχρονα διακονούσε και την Εκκλησία. Ανελλιπώς στον εκκλησιασμό. Κάθε Κυριακή εκήρυτε τον λόγο του Θεού, όπου εκκλησιαζόταν.

Μελετούσε από της μικράς του ηλικίας την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά έχοντας και αγγελική ζωή προσέφερε λόγο Θεού καθαρό, ορθόδοξο, ομολογιακό, ελεγκτικό όταν έπρεπε, και οικοδομούσε τους ακροατάς πιστούς του.

Πάντοτε η ομιλία του εσαγήνευε και ωφελούσε. Πάντοτε επιβαλλόταν με το κήρυγμά του, έστω και αν ομιλούσε, πολλές φορές, χωρίς ηχητικά μέσα.

Το θείο κήρυγμα ήταν ο πόθος της ψυχής του. Όταν επήγαινε σε πανηγύρεις – ιδιαιτέρως Ιερών Μονών – έκανε πολλά κηρύγματα. Άλλο κήρυγμα στον Εσπερινό, άλλο στο Ευχέλαιο, άλλο στο Απόδειπνο, άλλο στη Θεία Λειτουργία.

Ακόμη σήμερα, σε όλη την Ιερά Μητρόπολί μας θυμούνται τα κηρύγματά του, την αγωνία και τον πόνο του να ζήσουν οι χριστιανοί την μετάνοια, την αναγεννημένη ζωή, την συνειδητή μυστηριακή ζωή.

Ακόμη ακούμε χριστιανούς μας να λένε: «έτσι είχε πεί ο Καλλίνικος… Έτσι μας δίδαξε τότε…».

Μετά την στρατιωτική του θητεία, ο τότε Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Ιερόθεος Β’ τον προσέλαβε ως γραμματέα της Ιεράς Μητροπόλεως μας.

Πρωτοσύγκελλος τότε ήταν ο, κατά σάρκα, αδελφός του, αρχιμ. Κωνσταντίνος Πούλος. Όταν ο αδελφός του εξελέγη Μητροπολίτης Διδυμοτείχου τότε προήχθη σε πρωτοσύγκελλο της Ιεράς μας Μητροπόλεως. Ως Πρωτοσύγκελλος διακρίθηκε για την αγάπη του, την συνέπειά του, την τάξι του, την δικαιοσύνη του, την ακρίβειά του στην διοίκησι.

Διακόνησε ως πρωτοσύγκελλος επί αρχιερατείας Ιεροθέου Β’, επί τοποτηρητείας του Μητροπολίτου Άρτης Ιγνατίου του Τσιγκρή και επί αρχιερατείας του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεοκλήτου, μέχρι το έτος 1967 οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης.

Στην Ιερά Μητρόπολί μας και το άκουσμα μόνο του ονόματος Καλλίνικος Πούλος αφυπνίζει και διδάσκει.

Η ασκητικότητά του, η απλότητά του, η καθαρότητά του, η θυσιαστική του αγάπη, η συνεχής περιοδεία του σε όλη την Ιερά Μητρόπολι , το ακατάπαυστο, χριστοκεντρικό και αγιοπατερικό κήρυγμά του, η άγρυπνη ανησυχία του για τον ευαγγελισμό των πιστών και τη σωτηρία τους άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα.

Επέτρεψε ο Κύριος και έζησα από κοντά τις τελευταίες του ημέρες.

Το 1984 νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, ένεκα βαρυτάτης ασθενείας. Στο προσκέφαλό του ακοίμητος φρουρός και ακούραστος διάκονος ο νυν Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος. Στο διπλανό δωμάτιο του νοσοκομείου νοσηλευόταν ο ιερέας πατέρας μου, τον οποίο διακονούσα εγώ.

Εκεί έζησα την υπομονή του, την καρτερία του, την ειρήνη του, την δοξολογία του στο Θεό. Ζούσε για τον ουρανό! Ποθούσε τον ουρανό! Ομολογούσε τη χαρά του ουρανού!

Ας μου επιτραπεί να παραθέσω δύο, από τα πολλά, περιστατικά που προσωπικά με ωφέλησαν.

Όταν ήμουν μαθητής του δημοτικού σχολείου ερχόταν, ως λαϊκός ακόμη, στην Ενορία που διακονούσε ο πατέρας μου για να ομιλήση στη Θεία Λειτουργία. Θυμάμαι με πόση πίστι και πόθο για την ιερωσύνη, μου έλεγε «Κώστα να γίνης ιερεύς… να γίνης ιερεύς…». Πώς τόνιζε την λέξη ιερεύς!!

Το 1979, ως Μητροπολίτης, ήλθε με τον αείμνηστο Μητροπολίτη μας Θεόκλητο στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεώς. Πρώτη φορά με έβλεπε κληρικό. Με πολλή αγάπη μου είπε «Πρόσεξε, έχεις δύο βαριές κληρονομιές. Την ιερωσύνη και το όνομα Κοσμάς που πήρες. Πρόσεξε να τα τιμήσεις».

Τον ευχαριστώ για την αγάπη του και την πνευματική ωφέλεια που μου προσέφερε. Τον παρακαλώ να εύχεται και να πρεσβεύει να μην προδώσουμε τις συμβουλές του και τις υποθήκες του.