«Ἐκεῖνοι πού φεύγουν»

+ Ἱερεύς  Δημήτριος 

Μπεκατῶρος

Ὁ μισθαποδότης Κύριος κάλεσε νά ἀναπαυθεῖ ἐκ τῶν κόπων του τήν 8ην Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. τόν π. Δημήτριο Μπεκατῶρο, ἐφημέριο Παληαμπέλων Βονίτσης.

Ὁ π. Δημήτριος ἐγεννήθη εἰς Μπούκαν Ἀμφιλοχίας στίς 3-1-1947. Ἔλαβε τήν ἑξατάξιο ἐκπαίδευσή του στήν Ἀμφιλοχία καί φοίτησε στήν Κατωτέρα Ἐκκλησιαστική Σχολή τῆς Ἱ. Μητροπόλεως. Ἐνυμφεύθη τήν Ἐλευθερίαν Παπαθανάση μετά τῆς ὁποίας ἀπέκτησε πέντε παιδιά.

 Διάκονος χειροτονήθηκε στίς 2-5-1982 καί Πρεσβύτερος στίς 3-5-1982, ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυροῦ Θεοκλήτου, ἐνῷ διορίσθηκε Ἐφημέριος στήν ἐνοριακή θέση τοῦ χωριοῦ Παληάμπελα Βονίτσης (4-5-1982).

Οἱ ἐνορῖτες του τόν ἀγάπησαν καί θρήνησαν τόν θάνατόν του. Ὁ Αἰώνιος καί Πανάγαθος Κύριός μας εἴθε νά παρηγορεῖ τήν Πρεσβυτέραν του Ἐλευθερίαν καί τά παιδιά του.

 + Ἱερεύς Γεώργιος Ἐπαμ. Τσόλκας

Ὁ ἀείμνηστος ἱερεύς Γεώργιος Ἐπαμ. Τσόλκας γεννήθηκε τό ἔτος 1935 στήν Ἁγία Βαρβάρα Τριχωνίδος. Τελείωσε τή στοιχειώδη ἐκπαίδευση στό χωριό του, ἐνῷ παρακολούθησε τήν Κατωτέρα Ἐκκλησιαστική Σχολή, τήν συσταθεῖσαν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας.

Ἐνυμφεύθη στίς 8-3-1964 τήν Μαρίαν Σωτ. Τηληγάδα καί ἀπέκτησε πέντε τέκνα. Στίς 5-11-1978 χειροτονήθηκε Διάκονος καί στίς 21-11-1978 πρεσβύτερος ἀπό τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυρόν Θεόκλητον.

Στίς 9-1-1979 τοποθετήθηκε Ἐφημέριος στήν ἐνοριακή θέση Ἁγ. Ἀθανασίου Κερασιᾶς καί ἐξυπηρέτησε τήν ἐνορία Σιτομένων ἐπί πολλά ἔτη. Ἡ ὑγεία του ἐκλονίσθη σοβαρά. Παρόλα αὐτά ὅμως ἔτρεχε καί μέ ζῆλο ἅγιο ἐξυπηρετοῦσε καί τίς δύο ἐνορίες.

Ἡ ἐπιδείνωσις τῆς ὑγείας του τόν ἐξανάγκασε νά παραιτηθεῖ ἀπό τά ἐφημεριακά του καθήκοντα στίς 30-5-2006 ὕστερα ἀπό ἱερατική προσφορά 27 καί ἠμίσεως ἐτῶν.

Ἦταν ἁπλοῦς, καλοσυνάτος, μέ πνεῦμα θυσίας καί μέ ἀγάπην. Ὁ Κύριος τόν ἐκάλεσε κοντά του τήν 5η  Ἀπριλίου 2008.

+ Ἱερεύς  Δημήτριος  Ξυγκᾶς

Ὁ π. Δημήτριος Ξυγκᾶς γεννήθηκε τό ἔτος 1935. Παρακολούθησε καί ἔλαβε τίς ἐγκύκλιες σπουδές του στή γεννέτειρά του Ἁγία Παρασκευή Τριχωνίδος. Μετά τήν ἀποφοίτησή του ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Σχολή Λαμίας (26-6-1965) μέ «λίαν καλῶς», χειροτονήθηκε Διάκονος στίς 9-5-1965 στόν Ἅγιο Χριστοφόρο Ἀγρινίου.

Εἶχε νυμφευθεῖ στίς 20-4-1958 τήν Σοφίαν Γεωργίου Σιάμου θυγατέραν τοῦ εὐλαβοῦς ἱερέως Γεωργίου Σιάμου καί ἀπέκτησε τέσσερα τέκνα.

Ὑπηρέτησε ὡς διάκονος στόν Ἱ. Ναόν Ἁγίας Τριάδος Ἀγρινίου, ἕως 22 Αὐγούστου 1965, ὁπότε χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπό τόν Τοποτηρητή Μητροπολίτη Ἄρτης κυρόν Ἰγνάτιον καί τοποθετήθηκε ἐφημέριος στόν Ἅγιο Νικόλαο Ἁγίας Βαρβάρας.

Στίς 31-8-1970 μετετέθη στήν ἐφημεριακή θέση Ἁγίου Χαραλάμπους Εὐηνοχωρίου, ἐνῷ τήν 17η Φεβρουαρίου 1988 εἰς Ἅγιον Κωνσταντῖνον Ἀγρινίου.

Ἐζήτησε ὅμως καί ἐπανῆλθεν εἰς τό Εὐηνοχώ-ριον διότι ἠγαπήθη ἀπό τούς ἐνορίτας του καί δέν ἔστερξε νά μείνει εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου.

Ὑπῆρξεν ἱερεύς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου μέ λεπτή ἱερατική συνείδηση. Εὐσεβής, ταπεινός, «ἐμερίμνα τά τοῦ ποιμνίου του μέ ζῆλον θεῖον καί ἀγάπην ἀνυπόκριτον». Φιλακόλουθος, ἀγαποῦσε τήν εὐπρέπεια τοῦ Οἴκου τοῦ Θεοῦ.

Παρών στίς χαρές καί στίς λῦπες τῶν ἐνοριτῶν του, μέ ἐνεργό προσφορά. Ἡ πραότης του, ἡ καλοσύνη του –ποτέ δέν τόν ἔβλεπες νά εἶναι κατηφής– τοῦ ἔδινε τήν δυνατότητα νά ἔρχεται σέ ἐποικοδομητική ἐπαφή μέ τόν συνομιλητή του.

Τό ἔτος 1995 συνταξιοδοτήθηκε, λόγω τῆς κλονισθείσης ὑγείας του, χωρίς ὅμως νά μείνει ἀνενεργός. Ἐξυπηρετοῦσε κενά ἐνοριῶν, ἔτρεχε σέ ἀσθενεῖς, σέ ἀδυνάτους προσφέροντας τήν ἀγάπη του καί τήν πεῖρα του.

Τήν 9ην Μαΐου ἐ.ἔ. εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθία προσφιλοῦς του ἀνθρώπου, ἔγειρε καί ἄφησε τήν τελευταία του πνοή εἰς τήν Ὡραίαν Πύλην τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Ἀπό τήν Ὡραίαν Πύλην τοῦ Ναοῦ ἐκήρυξε καί ἀπέδειξε ὅτι ὁ Ἱερεύς δέν εἶναι ποτέ συνταξιοῦχος. Ὅτι πρέπει νά χαίρει μετά χαιρόντων καί νά κλαίει μετά κλαιόντων, χωρίς νά ὑπολογίζει κόπους. Τοῦτο εὐχόμαστε νά ἐνστερνισθοῦν καί οἱ νεότερες γενεές τῶν κληρικῶν ἀκολουθοῦντες τό παράδειγμα τοῦ π. Δημητρίου.