ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ

Ἀγαπητοί,

Ἀξιωνόμαστε νά ζοῦμε μέσα στήν Ὀρθόδοξο Χριστιανική Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθόδοξο Ἑλλάδα μας.

Ἔχουμε μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ μας τή δυνατότητα νά καλλιεργήσουμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τά αἰώνια καί δοκιμασμένα ἰδανικά τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Πατρίδος μέσα στόν εὐλογημένο χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Οἰκογένειας.

Καλούμαστε ὅλοι μας νά στηρίξουμε καί νά προφυλάξουμε τήν οἰκογένεια, ἡ ὁποία πολύ δοκιμάζεται καί κλυδωνίζεται ἀπό ποικίλες κατευθύνσεις.

Καλούμαστε νά ἀναδείξουμε τήν οἰκογένεια μία ἀληθινή «κατ’ οἶκον Ἐκκλησία» ἡ ὁποία θά δώσει στήν κοινωνία μας ἀληθινό νόημα ὑπάρξεως καί ζωῆς καί θά ἀναθρέψει ὁλοκληρωμένους νέους βλαστούς.

Γι’ αὐτό σᾶς καλῶ ὅλους στίς συνάξεις τῆς Σχολῆς Γονέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας κάθε δεκαπενθήμερο στό Μεσολόγγι καί στό Ἀγρίνιο ἀντίστοιχα.

Ἡ οἰκογένεια πρέπει νά ζήσει καί θά ζήσει.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΓΟΝΕΩΝ ΣΧΟΛΗ

τοῦ Νικολάου Ράπτη

Φιλολόγου

Ἕνα ἀπό τά πάγια αἰτήματα ἀρκετῶν ἀπό ἐμᾶς, ὅταν ὡς γονεῖς ἀρχίσαμε μαζί μέ τούς «καρπούς τῆς κοιλίας» νά γευόμαστε καί τίς δυσκολίες τῆς «καλλιτεκνίας», ἦταν νά μπορούσαμε νά εἴχαμε μία συστηματική βοήθεια καί ἐνίσχυση σ’ αὐτόν τό δύσκολο ἀγῶνα μας.

Τό αἴτημά μας αὐτό, ἀρκετές φορές, ξεπερνῶντας τά ὄρια τῆς κουβέντας φιλικῶν συντροφιῶν, ἀπευθυνόταν καί στόν πνευματικό μας πατέρα καί γέροντα. Μᾶλλον ὅμως κανείς μας δέν περίμενε ὅτι, πρίν καλά καλά σιγήσουν τά «Ἄξιος! Ἄξιος!» τῆς ἐκλογῆς καί τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ γέροντός μας ὡς Μητροπολίτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, ἡ μεγάλη του ἀγάπη πρός ὅλους ἐμᾶς θά ὑλοποιοῦσε τόσο γρήγορα καί ἄμεσα αὐτή μας τήν προσδοκία.

Ἦταν αὐτή του ἡ θυσιαστική ἀγάπη πού, δίνοντας σάρκα καί ὀστᾶ στίς προσδοκίες μας, ὀργάνωσε καί εὐλόγησε στίς 16 Ἰανουαρίου 2006 τή λειτουργία τῆς Σχολῆς Γονέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, Σχολή πού ἤδη, χάριτι Θεοῦ, διανύει τό δεύτερο ἔτος λειτουργίας καί δράσης.

Ὡς κύριος στόχος τῆς Σχολῆς τέθηκε, σέ τακτικές συναντήσεις-συνάξεις στό Μεσολόγγι καί στό Ἀγρίνιο ἀρχικά κι ἀργότερα καί σέ ἄλλες πόλεις τοῦ νομοῦ μας, νά δίνεται ἡ δυνατότητα στούς γονείς νά παρακολουθοῦν κάποιες ὁμιλίες.

Ἔτσι ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καί τοῦ πνεύματος, μέ βιώματα, ἐμπειρία καί κατάρτιση πνευματική προσκαλοῦνται κάθε φορά καί ἀναπτύσσουν ἕνα θέμα. Πνευματικοί καί ἐπιστήμονες, κληρικοί καί λαϊ-κοί, ἄνδρες καί γυναῖκες μέ ἀγάπη πολλή γιά τά παιδιά καί τήν οἰκογένεια, ἀναπτύσσουν ζητήματα πού προβληματίζουν τούς νέους γονεῖς, πού ἀπασχολοῦν τή σύγχρονη οἰκογένεια.

Ἔμπειροι ὁμιλητές, παιδαγωγοί καί δάσκαλοι πού κάθε φορά προσπαθοῦν νά μοιραστοῦν μαζί μας ἀγῶνες κι ἀγωνίες· νά συζητήσουν πρόθυμα ἀνησυχίες καί δυσκολίες, ἔγνοιες καί προβλήματα· νά φωτίσουν πτυχές καί ἀδιέξοδα· νά περιγράψουν λύσεις· νά δείξουν δρόμους· νά διδάξουν καί νά καθοδηγήσουν· νά δώσουν ἐλπίδα καί θάρρος σ΄ ἕναν ἀγῶνα ὡραῖο ἀλλά καί συνάμα δύσκολο, μεγάλο, ἀλλά καί ταυτόχρονα ἐπίπονο.

 Ὁ γόνιμος διάλογος πού ἀκολουθεῖ στίς συνάξεις αὐτές μεταξύ ὁμιλητή καί ἀκροατῶν, διάλογος προσωπικός μέ κατάθεση προσωπικῶν ἐμπειριῶν, προσωπικῶν ἀποριῶν καί δυσκολιῶν ἐκ μέρους τῶν γονέων, δίνει παράλληλα τή δυνατότητα στό νά δίνονται ἀρκετές φορές καί πιό προσωπικές ἀπαντήσεις καί λύσεις πού μετατρέπουν αὐτό τό διάλογο σέ φιλική κουβέντα πού βοηθᾶ, παρηγορεῖ καί ἐνισχύει.

Ὅμως ἡ δράση τῆς Σχολῆς δέν ἐξαντλεῖται μόνο στίς συνάξεις-ὁμιλίες. Γίνεται προσπάθεια καί μέ ἄλλες ἐκδηλώσεις καί δραστηριότητες κάτι περισσότερο γιά μᾶς καί τά παιδιά μας νά γίνει, νά μοιραστοῦμε κάποια βιώματα καί νά γευτοῦμε κάποιες εὐκαιρίες πνευματικές.

Ἔτσι στά πλαίσια αὐτά πραγματοποιοῦνται κάποιοι κοινοί ἐκκλησιασμοί καί γεύματα σέ τράπεζες κοινές. Ἅγιος Δημήτριος Γηροκομείου Μεσολογγίου, Ἱερά Μονή Κατερινοῦς, Ἅγιος Νικόλαος Αἰτωλικοῦ, Παναγία Λεσινιώτισσα, Ἱερά Μονή Λιγοβιτσίου εἶναι τά πρῶτα δειλά βήματα, ἡ ἀρχή. Ἡ ἀρχή πού ἔδωσε τήν εὐκαιρία καί τῆς κοινῆς προσευχῆς ἀλλά καί τή δυνατότητα νά ἐπαναλάβουμε βιώματα κατασκηνωτικά, νά ξανασυναντηθοῦμε ὁρισμένοι ἀπό ἐμᾶς μετά ἀπό χρόνια πολλά, νά ἐπικοινωνήσουμε, νά γνωριστοῦμε καλύτερα, νά μοιραστοῦμε ἀνησυχίες καί προβληματισμούς, ν’ ἀνταλλάξουμε σκέψεις καί ἰδέες, νά ἀνανεώσουμε φιλίες παλιές καί νά συνάψουμε νέες συναντήσεις, πού πιστεύουμε ὅτι δίνουν καί στά παιδιά μας μιά εὐκαιρία μοναδική νά γλυκαθοῦν κι αὐτά ἀπό βιώματα καί καταστάσεις πνευματικές καί μέσα ἀπό τήν κοινή λατρεία καί τό παιχνίδι νά συνδεθούν κι αὐτά μεταξύ τους στά πρῶτα βήματα τοῦ δικοῦ τους ἀγῶνα σέ καιρούς δύσκολους καί μοναχικούς.

Ἡ ἄμεση ἀνταπόκριση τοῦ κόσμου, ὁ πρωτόγνωρος ἐνθουσιασμός, οἱ ἐπιδοκιμασίες καί τό ἐνδιαφέρον γονιῶν, νέων γονιῶν, πολλῶν γονιῶν ἔδωσαν ἤδη, ἀπό τήν ἀρχή, στήν ὅλη προσπάθεια μιά ξεχωριστή δυναμική.

Τό μήνυμα τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλπίδας καί τῆς προσφορᾶς τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀκούγεται ὁλοένα καί πιό δυνατό. Ὁλοένα καί περισσότεροι πιστεύουν στήν προσπάθεια αὐτή, τήν ἀγκαλιάζουν, τρέχουν καί προσφέρουν, βοηθοῦν καί στηρίζονται, ἐνισχύουν καί ἐνισχύονται. Οἱ καιροί εἶναι δύσκολοι. Ἔχουμε παιδιά καί ξέρουμε.

Βλέπουμε, ἀγωνιοῦμε, ἀνησυχοῦμε. Ἔχουμε ἀνάγκη νά παρακινηθεῖ ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον. Νά στηριχτεῖ ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον.

Γίνεται μία προσπάθεια, δημιουργεῖται ἕνα κλίμα, προβάλλει καθαρά ἕνας βασικός στόχος: Νά ζήσει ἡ οἰκογένεια!

Ἡ εὐόδωση αὐτοῦ τοῦ στόχου μπορεῖ νά ἐνισχυθεῖ καί ἀπό τήν, ὅσο τό δυνατόν περισσότερο, δυναμική ἀξιοποίηση τοῦ δώρου τοῦ Ἐπισκόπου στήν Τοπική Ἐκκλησία, τῆς Σχολῆς Γονέων.

Εἶναι στό χέρι ὅλων μας! Εἶναι εὐθύνη ὅλων μας! Εἶναι εὐκαιρία γιά ὅλους μας!

ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ